Wróżbiarstwo powszechnie znane i szeroko stosowane wsród mugoli w starożytności.We wszystkich kręgach kulturowych, miało mnóstwo postaci i odmian, np.: aeromancja (przepowiadanie przyszłości na podstawie obserwacji powietrza i pogody), bibliomancja (interpretacja przypadkowo wybranych fragmentów lub cytatów z ksiąg, przeważnie świętych), kartomancja (wykładanie kart), kryształomancja (posługiwanie się kryształami lub kryształową kulą), arytmomancja, numerologia (badanie zależności liczb).Obecnie mugole już nie uprawiają wróżbiarstwa (choć zdarzają się wyjątki).Nie wiemy dlaczego skończyli z tą sztuką, ale to następny dowód na ich głupotę.Wyrocznia, wśród starożytnych mugoli miejsce (najczęściej świątynia, ale też święta grota, święte drzewo, źródło itp.), gdzie udzielano odpowiedzi na pytania o przyszłość lub o sposób postępowania w określonej sytuacji. Ponadto określenie samej takiej odpowiedzi.Według tradycji wyrocznia pochodziła od bóstwa, najczęściej zaś przekazywana była za pośrednictwem medium. Wyrocznie starożytne istniały do 405, kiedy to ich działalności zakazał specjalnym edyktem cesarz Teodozjusz I Wielki. Najsłynniejsza była wyrocznia Apollina w Delfach, a obok niej m.in.: egipska wyrocznia Amona w oazie Siwa oraz wyrocznia Tanit w Kartaginie i wyrocznia Zeusa w Dodonie.Tarot jest to system wróżbiarski posługujący się talią 78 kart podzielonych na tzw. Major Arcana (Wielkie Arkana, Wielkie Wtajemniczenie - 22 karty) oraz Minor Arcana (Małe Arkana - 56 kart). Pierwsza grupa zawiera symbolikę wiedzy tajemnej, druga - uszeregowana w 4 kolory oraz 4 rzędy kart cyfrowych i figuralnych - wyodrębniła się na przełomie XVIII-XIX w. w osobną talię, dając początek współczesnym kartom do gry. Tarot powstał w XIII-XIV w., jego pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione, większość badaczy dopatruje się jego genezy w symbolice egipskiej i w hebrajskiej "kabale", a także w Arabii lub Indiach. Przypuszczalnie trafił on do Europy dzięki Cyganom wędrującym od X w. z Indii przez Iran, Mezopotamię i Egipt do krajów basenu Morza Śródziemnego. W XV w. tarot rozpowszechnił się we Włoszech pod nazwą tarocchi.Używany często do celów magicznych, był surowo tępiony przez Kościół katolicki i nazywany Biblią Szatana. Na przełomie XV-XVI w. uformowała się ikonografia kart tarota drukowanych początkowo w Marsylii, potem w całej Francji, Hiszpanii i Szwajcarii pod nazwą "tarot marsylski". Na jego rozwój miała wpływ ezoteryka alchemiczna i hermetyczna oparta na systemach filozoficznych Paracelsusa i J. Boehmego, a także praktyki ezoteryczne tajnego bractwa różokrzyżowców.Symbolika tarota inspirowała twórczość takich pisarzy jak: J. Potocki, Th.S. Eliot, E.A. Poe. Karty tarota malowali wielcy artyści, np. S. Dali. Obecnie używa się tarot do celów wróżebnych i medytacyjnych, jest on także przedmiotem dociekań zwolenników koncepcji psychoanalizy C.G. Junga.Prekognicja to rodzaj jasnowidzenia, pozwalający niektórym osobom na przewidywanie przyszłych wydarzeń, traktowany niekiedy jako forma autosugestii lub zjawisko typu psychokinetycznego, kiedy osoba mająca wizje niejako kreuje przyszłość, stając się podświadomie jej sprawcą.Obecnie istnieje kilka ośrodków rejestrujących wizje prekognicyjne i porównujących je później z rzeczywistym rozwojem wydarzeń. Rolę głównego ośrodka tych badań odgrywa Central Premonitions Registry w USA.