Animizacja czyli sztuka przemiany w najróżniejsze organizmy żywe była praktykowana przez obywateli magicznych już od stuleci. Jeszcze za czasów, gdy Ministerstwa Magii w poszczególnych regionach nie były w stanie kontrolować użycia czarów zarówno podstawowych, jak i tych zaawansowanych tak, jak transmutacja czy też teleportacja. Prawdopodobnie wiecie, że w dzisiejszych czasach czarodzieje posiadający zdolności animizacji muszą zarejestrować się w ministerstwie, ale ich rejestracja może zostać odrzucona jeśli urzędnicy uznają, że petent jest osobą nieodpowiedzialną i może swoimi czarami przynieść szkody współobywatelom. Niegdyś takowy rejestr nie był prowadzony, a osób używających pełnej bądź częściowej animizacji było dość dużo. Prowadziło to często do niemiłych i bolesnych wypadków. Nieprawidłowa animizacja może być równie niebezpieczna, jak któraś z zakazanych klątw. Istnieją trzy podstawowe przypadki złej animizacji:

1. Niepełna animizacja (zmiana w zwierzę zakończona przemianą połowy ciała w zwierzę, a reszta pozostaje ludzka), która może stworzyć zagrożenie dla życia czarodzieja ze względu na to, że część naszych organów zmienia się w zwerzęce, a cześć pozostaje ludzka. Jest to najczęstszy przypadek zdarzający się w wyniku użycia za małej ilości mocy do tej transmutacji.
2. Blokada animizacyjna, powstająca przez zbytni zapał przy rzucaniu zaklęcia. Efektem jest długotrwałe przebywanie w postaci zwierzęcej, a także istnienie groźby niemożliwości uwolnienia się spod postaci zwierzęcej do końca życia. Występuje u niedoświadczonych animagów.
3. Animizacja absolutna, zmiana w zwierzę jest udana, jednak zaczynamy nabierać cech zwierzęcych, przez co tracimy kontrolę nad sobą. Występuje tu zjawisko podobne do tego u wilkołaków. Wilkołaki tracą panowanie nad sobą w trakcie pełni, natomiast czarodzieje z animizacją absolutną tracą ją na zawsze. Stają się po prostu zwierzętami. Różnią się od innych zwierząt tylko tym, że długo żyją - bo tyle ile człowiek.